Premošćivanje najvećih raspona

Jedan od najpoznatijih eksperimentatora konstrukcije polovice prošlog stoljeća je poznati konstruktor Buckminster Fuller. Laganom aluminijskom konstrukcijom dvadeset puta efikasnijom od ljuske jajeta ostvario je do tada najveće raspone unutrašnjeg prostora. Njegov stav u arhitekturi nije zadovoljavanje potreba funkcije, već stvaranje strukture koja je zapravo arhitektura. Prema njegovoj definiciji: „Struktura je oblik događanja energije koja ima svojstvo obnavljanja, a sastoji se od elemenata koji tvore dinamično jedinstvo poput konstelacije zvijezda”.

Ovakve strukture slične su strukturama u prirodi, te je Fuller izlučuje poput čiste gole funkcije – zaklona i čiste gole formu. U toj potpunoj neovisnosti o bilo kakvome određenom zahtjevu funkcije i isto tako u maksimalnoj efikasnosti, prema tome, slobodi konstrukcije, Fullerova struktura je izvan svake determinacije, pa je zato apstraktna arhitektura jer, kako nije ništa određeno, potencijalno uključuje sve. Zbog njezine konstruktivne efikasnosti upotrebljavaju je i prilagođavaju za različite potrebe, a njezine mogućnosti velikih raspona primjenjivat će se i na novim projektima gdje je potrebno premostiti velike udaljenosti.